Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Ποιά 50; ποιά 40; ποιά 30;;;;

Δύσκολος τίτλος αλλά απλά αδειάζω το μυαλό μου και μια που τις τελευταίες μέρες είναι λίγο υποτονική η εγκεφαλική μου λειτουργία είπα να μην το κουράσω περισσότερο...Ο τίτλος αναφέρεται λοιπόν στις ηλικιακές ομάδες όλων αυτών που παράγουν σήμερα -(χαχαχαχα .. παράγουν... χαχαχαχιχιχι) στην ελληνική κοινωνία και που βλέπουν ίσως τα πιό παραγωγικά τους χρόνια να βυθίζονται μέσα στην ελληνική φαυλότητα.

Βιώσαμε όλοι μια παγκόσμια φάση ύφεσης ( και μάλλον η τρικυμία έχει ακόμα όρεξη και θα δούμε και νέες φάσεις αυτής της ύφεσης λίαν συντόμως ) με αποτέλεσμα να ανασταλθούν τα σχέδια και οι σχεδιασμοί μας. Αλλά όταν το πρόβλημα είναι παγκόσμιο, το αντιλαμβάνεσαι, το παλεύεις, προσαρμόζεσαι και προχωράς. Άλλωστε κάθε κρίση προκαλεί ανάπτυξη. ...Ή μάλλον σχεδόν κάθε κρίση...

Η ελληνική κρίση για παράδειγμα δεν βλέπω εύκολα να μας δημιουργεί ελπίδες ή ευκαιρίες για νέα αφετηρία.


Το ΔΝΤ θα έρθει, ίσως και να φύγει όπως έρθει με αυτά που θα βρει, βοήθεια από την Ευρώπη θα πάρουμε, ίσως και να μην μας δώσουν όμως και απλά να μας διώξουν και από την Ευρωζώνη, αλλά πολύ φοβάμαι ότι όπως και να γίνει το πρόβλημα δεν θα λυθεί γιατί όλοι αυτοί οι νέοι σωτήρες πρέπει να συνδιαλέγουν με τα ίδια φαιδρά - διεφθαρμένα και φαύλα πρόσωπα - γεννήτορες - του αρχικού προβλήματος. Πράγμα που εμένα τουλάχιστον δεν μου δημιουργεί μεγάλες ελπίδες για την βαθμιαία αποκλιμάκωση των προβλημάτων της οικονομίας και για την σταδιακή αναπτέρωση του ηθικού μας αλλά και την ταυτόχρονη σφυρηλάτηση καινούργιων γενιών Ελλήνων - γιατί μόνο μέσα από την φωτιά και το αμόνι θα δούμε νέους πολίτες με ουσιαστική συμμετοχή σε μία Ελλάδα που να είναι Ελληνική και όχι Καραμανλική ή Παπανδρεϊκή ή Μητσοτακική ή Φιλομοναρχική ή Φιλογερμανική και δεν ξέρω τι άλλες αηδίες μας πέρασαν στο DNA μας όλα αυτά τα χρόνια οι πολιτικοί μας "κοτζαμπάσηδες" μας.
Αυτές τις σκέψεις και αυτά τα σκουρόχρωμα συναισθήματα δεν μου τα προκαλεί, πάντως, η πολιτικό-οικονομική κατάστασή μας, αλλά οι κουβέντες που κάνω με συνομήλικους 40ριδες, επιχειρηματίες 50ριδες, συνεργάτες 30ριδες και αναζητούντες εργασία πτυχιούχους 20ριδες και σε όλους βλέπω την ίδια απέλπιδα αλλά πάντα στείρα προσπάθεια να βρουν κάπου ελπίδα...
Ας θυμηθούμε :
Όταν ο γείτονας σου χάνει τη δουλειά του, μιλάμε γα ύφεση. Όταν εσύ χάνεις τη δική σου, μιλάμε για κατάθλιψη.
Χάρι Τρούμαν
Επαναλαμβάνοντας, ας υποθέσουμε ότι όλα πάνε καλά και με πολύ "αίμα" μετά από 5 χρόνια δούμε λίγο φως και ίσως μετά από 10 χρόνια έχουμε καλύτερα οικονομικά δεδομένα, αναρωτιέμαι αν θα έχουμε καλύτερα κοινωνικά και αναπτυξιακά δεδομένα!!!

Το μόνο σίγουρο είναι ότι:
1ον : θα έχουμε αφιερώσει κάποια από τα παραγωγικά μας χρόνια σε θυσίες για να καλύψουμε τα όργια ολίγων κρατικοδίαιτων δημόσιων ή ιδιωτικών "φίλων"... και αυτό το άδικο δεν καταπίνεται εύκολα!!
2ον : θα βρεθούμε με τους ίδιους πολιτικούς για ένα ίσως νέο γύρω "μεταπολίτευσης".

Όλα τα παραπάνω θα γίνουν ΕΚΤΟΣ και αν όλοι καταλάβουμε την μεγάλη ευθύνη του πολίτη, την μεγάλη, αυτή, ευθύνη μας που τόσο τίμησαν οι αρχαίοι -( και εδώ δεν αναφέρω "αρχαίοι μας " γιατί πραγματικά θεωρώ ότι τους προσβάλω! )- και αναλάβουμε δράση!!

1. Καταψηφίσουμε όλους αυτούς που θεωρούμε λαμώγια, αν και ο πιο δόκιμος όρος θα ήταν εξοστρακίσουμε!!
2. Γνωρίσουμε καλύτερα την ιστορία μας, έχουμε να αντλήσουμε πολύ ελπίδα και πολλές ιδέες από το παρελθόν μας.
3. Δηλώσουμε ηχηρό παρόν όπου μας ζητάτε η ήσυχη απουσία μας.
4. Υποστηρίξουμε με κάθε κόστος όποια ποιοτική προσπάθεια και αποπέμψουμε από πάνω μας κάθε αίσθημα δολιότητας.
5. Αντλήσουμε από το εξωτερικό γόνιμα παραδείγματα επενδυτικών επιλογών και επιχειρηματικών κινήσεων.
6. και τελικά αν ξαναβάλουμε στο κέντρο τον άνθρωπο και την αξία του...ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ και το αυτοσεβασμό μας...ίσως μόνο έτσι αρχίσουμε να παράγουμε γενιές ανθρώπων που θα θυμίζουν πάλι ... Έλληνες...αυτή οι λέξη κάποτε θύμιζε σε όλο τον πλανήτη την ανθρωπιά, την φιλοξενία, την δημοκρατία, τον πολιτισμό, την ιστορία, την λεβεντιά...
τώρα ΤΙ;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου