Σχολείου συνέχεια...

Αγκάθι φαίνεται να είναι οι διαμαρτυρίες των γονέων (ένας από αυτούς και ο υπογραφόμενος) του 2ου Δημοτικού Σχολείου στα πόδια του λιονταριού της εξουσίας. Και όπως μας δίδαξε και ο πρωτοπαραμυθάς Αίσωπος... το λιοντάρι ούτε τρέχει ούτε κυνηγάει όταν του έχει μπει αγκάθι στο πόδι του.

Έτσι και η εξουσία, όταν η διαμαρτυρία των πολιτών για ζωτικά προβλήματα τους δημιουργεί δημοσιότητα, συζητήσεις, ερωτήσεις, τότε οι έχοντες την πολιτική ευθύνη της διευθέτησης αυτών των ζητημάτων βρυχούνται και οδύρονται και ασχολούνται μόνο με το αγκάθι (την αποσιώπηση των παραπόνων των πολιτών).

Οι κατά τα άλλα γνωστοί ή και αγαπημένοι φίλοι μας, έχοντας αναλάβει αιρετές θέσεις στη πολιτική σκηνή της διοίκησης, δέχονται φίλια πυρά από φίλους και γνωστούς και αναρωτιούνται τον λόγο των διαμαρτυριών.
Ίσως και εγώ να είχα την ίδια αντίδραση...αλλά παραμένει μια λιγόψυχη αντίδραση.

Άλλωστε δεν νομίζω ότι γονιός θα έκοβε χρόνο από την δουλειά του, από την οικογένειά του, από τον προσωπικό του χρόνο, μόνο και μόνο για να γίνει υποχείριο των πολιτικών αντιπάλων του εκάστοτε πολιτικού που θίγεται.

Σχόλια ή διαμαρτυρίες - αδίκως ή δικαίως διατυπωμένες - είναι η κατάληξη της συσσώρευσης προβλημάτων που απασχολούν και δυσχεραίνουν την καθημερινότητα του πολίτη, και όχι του πολιτικού.

Αν οι διαμαρτυρίες είναι άδικες και ανυπόστατες τότε η δημοσιοποίηση κάποιου θέματος δίνει ένα βήμα παραπάνω στον πολιτικό να ξεκαθαρίσει μια κατάσταση, να επικοινωνήσει με τους ψηφοφόρους του και να διαφημίσει το έργο του.

Αν από την άλλη είναι δικαιολογημένες γιατί δεν έχει δώσει την πρέπουσα προσοχή και νοιώθει ότι έχει ακόμα να προσφέρει έργο τότε η διαμαρτυρία δείχνει τον σωστό δρόμο προς την εξυπηρέτηση των πολιτών και όποια κακή διαφήμιση ή κακοπροαίρετα σχόλια από πολιτικούς αντιπάλους εξαφανίζονται όταν ο ίδιος αποδεικνύεται παραγωγικός και αποτελεσματικός. Όπως λέει και ο λαός, στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό!!

Δηλαδή, όπως και να έχει ο πολιτικός, που σέβεται τον πραγματικό του ρόλο είναι πάντα κερδισμένος!!

...με τον πολίτη συμβαίνει το ίδιο;;;

Άρα ο μόνος πολιτικός που έχει να φοβηθεί τις διαμαρτυρίες είναι αυτός που με την θέση του δεν εξυπηρετεί τους πολίτες αλλά τα ιδία - μικρόφθαλμα συμφέροντά του και την πολιτική του καρέκλα.

Με σεβασμό στις προσπάθειες όλων των πολιτικών και γονιών για την λύση του προβλήματος, καταλήγω με αυτή την σκέψη : ας αποφασίσει ο κάθε συμπολίτης μας που κατέχει κάποια θέση στην τοπική αυτοδιοίκηση του νομού μας (δημαρχία - νομαρχία κ.α.) τι πολιτικός θέλει να είναι και ας αφήσουν τους γονείς να είναι απλά...γονείς.